بهار چشم پر از آه بهار سر در گم

"حق"

دلم به شوق شما غرق بی قراری شد

درون سوز زمستان عجب بهاری شد!

بهار چشم پر از آه، بهار سردرگم

بهار آمده از راه مثنوی از قم

چقدر فاصله از قم و از حرم دارم

چقدر خاطره از مشهد از کرم دارم

سلام دادن از سمت بسط شیرازی

مقیدی که کنی میهمان را راضی

درون صحن گوهر شاد مست می گردم

و بعد سمت شما، سمت یار می گردم

و السلام علیکم به شاه می گویم

"منم گدای تو" را غرق آه می گویم

منم شکار تو آقا تو خوب می دانی

رها شدم که شوم صید خوب انسانی

که شاه باشد و زیبا کریم فرزندی

ز خاندان کرم خاندان دلبندی

که هر گدای غریبی دلش به آنها خش

چه خاندان نجیبی چقدر عاشق کش

مرا بکش که کمی زنده تر شوم آقا

پسر برای تو باشم به من بگو بابا

پدر برای پسرها دعاش می گیرد

دعا کنی پسرت کربلاش می گیرد

پ.ن: بنا داشتم این تجربه را منتشر نکنم. اخیرن در جمعی خوانده شد و مورد لطف اساتید قرار گرفت و دوستان توصیه کردند نسبت به انتشار آن که نظرم را تغییر داد.

پ.ن: از خواهران گرامی خواهش می شود نظر با نام کوچک نگذارند.

پ.ن: ممنون از استاد محمد حسین جعفریان و محمد علی کول بابت راهنمایی های خوبی که نسبت به این چند بیت کردند.

پ.ن: السلام علی قلب زینب صبور...