پادگان جنگ نرم، داریم؟!
الف) خدمت سربازی یکی از مهمترین چالش های امروز هر جوانی است که در این مرز و بوم به سن قانونی می رسد. تعداد افرادی را که در پادگان های جمهوری اسلامی مشغول خدمت سربازی اند را برخی حدود 400 الی 500 هزار نفر تخمین می زنند.
ب) می توان سوالاتی ابتدایی را راجع به جریان سربازی مرود توجه قرار داد. آیا سربازی ماهیتا مقدس است؟ آیا با فرض این که ماهیت سربازی برای وطن و میهن و دین مقدس است، لزوما تقدس آن در همین شکل امروزی آن و به قول برخی «پا چسباندن» خلاصه می شود؟ یا به عبارت دیگر آیا گونه ی اهمی از شکل فعلی برای سربازی کردن و دفاع از مرزهای این مملکت وجود ندارد؟
ج) سخنرانی اخیر رهبر انقلاب البته که مثال های مشابهی در سالهای گذشته داشته است، اما جنسش کمی متفاوت تر و جدی تر و به قولی پوست کنده تر بود.
«کشور امروز خوشبختانه درگیر جنگ نظامى نیست امّا درگیر جنگ سیاسى است، درگیر جنگ اقتصادى است، درگیر جنگ امنیّتى است و بالاتر از همه درگیر جنگ فرهنگى است؛ یعنی یک جنگ است. یعنى این را اگر کسى نداند، آن‌وقت خواب خواهد ماند؛ اگر کسى نداند خواب خواهد ماند...
... منتها حالا بعضى‌ها نمیخواهند این را بفهمند، نمیخواهند باور کنند، چون اگر چنانچه باور کنند تکلیف به گردنشان میگذارد؛ بعضى‌ها هم کشش آن را ندارند. امّا واقعیّت قضیّه این است؛ یعنى امروز در زمینه‌هاى مختلف - همان‌طور که عرض کردیم، هم در زمینه‌ى اقتصادى، هم در زمینه‌ى فرهنگى، هم در زمینه‌ى سیاسى - یک جنگى در کشور وجود دارد»
د) علت العلل سربازی را طبیعتا می توان این گونه تصور کرد: «کشوری که در معرض خطرات خارجی و یا داخلی است از ظرفیت های درونی اش- به خصوص نیروی جوان و کار آمد، جهت افزایش توان دفاعی خود استفاده کند». حال سوال اساسی این است که امروز آیا خطر جنگ نظامی در کشور ما بیشتر حس می شود یا آماج حملات نرم دشمن قرار گرفتن؟
ه) به عبارتی ما از زمان رضا خان تا کنون که نوع و سطح جنگ چندین مرتبه متفاوت شده است، داریم همان نوع سرباز را تربیت می کنیم! یعنی عمده مسئولین امر حتی ذره ای به خودشان زحمت نمی دهند که کمی نوع نگاه به این مقوله را متفاوت کند. امروز که جنگ ما از جنس سیاسی و اقتصادی و علی الخصوص فرهنگی است، آیا نباید سرباز برای جنگ نرم تربیت کنیم؟ اقل قضیه این است که اگر تمام تمرکزمان را بر این حوزه ها نگذاریم دیگر این طور نباید باشد که چشممان را بر خط مقدم اصلی ببندیم و هر روز به دنبال بیدار کردن نیم میلیون جوان برای اجرای مراسم صبحگاه و بردنشان به میدان تیر باشیم!
و) دگم و بسته ترین ذهن مسولین را هم می تواند این سخنان اخیر رهبر انقلاب- که مزید بر علت شدند و غیر آن پیشتر ها بسیار از این قبیل مطرح کرده بودند- کمی قلقلک دهد؛ تا به فکر تعریف نوع جدیدی از سربازی باشند. سرباز هایی که آماده ی جنگ سیاسی، اقتصادی و فرهنگی باشند. و حال سوال اساسی این است که کدامین پادگانی در جمهوری اسلامی این توانایی را دارد یا قرار است که داشته باشد. و ای کاش مسئولین این حوزه به جای آن که هر چند ماه یکبار قوانین من درآوردی سربازی را تکانکی بدهند کمی به خود تکان دهند تا اصل انقلاب مورد تکان های چند ریشتری دشمنان خونینش قرار نگیرد.
این مطلب در:
