صدای سید بلند بود. همه صدای سید را می شنیدند. اصلش هم همین است باید صدای سید را شنید. یعنی صدا برای شنیدن است. مخصوصن اگرصدای سید باشد. مخصوصن اگر سیدش حسینی باشد. مخصوصن اگر همنام مولا باشد. مخصوصن اگر دست بر قضا ولی باشد. ولی یعنی ولی و اما نیاور. کم سن تر که بودیم در هنگام عدم رضایت، پس از ذکر دلیل به پدرمان می گفتیم ولی چشم. این ولی نه که حرف اضافه است! نه! این ولی آموزش است. آموزشی فطری که ناخود آگاه در دوران کودکی از درون می جوشد. یعنی حتی اگر ولی و اما داشتی بعد ولی باید بگویی چشم. ولی خاصیتش این است. چه سرپرست معنایش کنی چه دوست. حکمن افت دارد حرف دوست را زمین بیاندازی دیگر...